Afscheidsviering van pastoor Piet Verhagen en

parochieassistent Wilma Moelker op 5 sept 2021

Eucharistieviering

bij gelegenheid van het afscheid van

de parochie Vrangendael van

Piet Verhagen

en

Wilma Moelker

Zondag 5 september 2021


Om mensen gaat het,

dat ze tot hun recht komen

om mensen

gaat het…

jongeren en

ouderen

vrouwen en

mannen

grote monden die

veel

te zeggen hebben

en kinderen

zeker niet vergeten…

grote en

kleine mensen

vooral

de stille en

onmondige

kwetsbare mensen…

dat zij

tot hun recht komen…

W.M.



Inleidend woord         Meindert

Lieve mensen, zagen jullie bij aankomst hier de stapels stenen, steigers en betonmolens? Hebben jullie  specie aan jullie schoenen? Ik ook niet. Toch zongen we ‘Hier wordt een huis voor God gebouwd’. En dat was geen vergissing. Kijk maar om je heen: de bouwstenen zitten hier keurig anderhalve meter van elkaar, of, als ze goed passen, naast elkaar. En ik heb ze net ‘lieve mensen’ genoemd. En de bouwlieden - de scheidende en de nieuwe - zijn er ook.

‘Hier wordt een huis voor God gebouwd.’ Bij het afscheid van pastoor Piet Verhagen is dit intredelied zeer goed gekozen. Wat heeft deze man, samen met Elly, Annelies, Wilma en zoveel anderen, gesjouwd en gebouwd vanuit zijn verlangen om in Vrangendael van de parochie Christus’ Hemelvaart – H. Joseph een levend huis voor God te maken. Hij deed dit als schakel in de nog korte reeks van voorgangers. Na een leven als missionaris in Kenia en een intermezzo als havenpastor, nam pastoor Verhagen hier het stokje over van Marianne Boselie die zo’n twee jaar de parochie pastoraal leidde na het afscheid van pastoor Meertens.

Zeventien jaar heeft pater Piet zijn beste krachten en een deel van zijn gezondheid gegeven aan onze geloofsgemeenschap: met een grote openheid, directheid en eenvoud; een herder te midden van zijn schapen, niet voorop. Hij zei het eens zo: ‘Schapen weten zelf het best waar ze voedsel kunnen vinden.’ Ach ja, die leken: zo ben je bouwsteen, zo ben je schaap. Maar hier hebben we geleerd, en dat ook van deze herder, dat het om mensen gaat, dat ze tot hun recht komen.

Beste Piet, vanuit die houding vieren wij hier in dit huis van God samen met jou en met je opvolger de eucharistie. Hier, waar het boek wordt opengelegd, waaruit jij, niet welbespraakt, maar wel inspirerend uit de grond van je hart, de goede woorden deed klinken. Hier, waar een tafel wordt aangericht om Jezus te gedenken. Zoals jij dat jaren deed, met een vurige godsvrucht voor het allerheiligst sacrament. Hier, waar we het levensbrood delen, zoals jij het ons leerde, zo vaak verwijzend naar de allereerste christenen, waarover het boek Handelingen vertelt: ‘Elke dag kwamen ze naar de tempel om samen te zijn. Bij elkaar thuis deelden ze het brood. Vol vreugde aten ze samen, en iedereen was even belangrijk. Ze eerden God, en het hele volk had veel waardering voor hen.’

Dat is de geest waarin pastoor Verhagen ten dienste stond van onze geloofsgemeenschap. En in die geest – de geest van deze parochie en de geest waaruit pastoor Piet hier heeft gewerkt – is onze opdracht om, samen met onze nieuwe pastoor, Rob Merxk, verder te bouwen aan een levend huis voor God, waar ruimte is voor iedereen.

Inleidend woord - vervolg           Elly

Het thema dat ons door de lezingen vandaag wordt aangereikt past daar ook bij. Openstaan voor God en elkaar... Aandacht hebben voor God: gebed en Bijbellezing. Niet zozeer discussiëren, maar wel delen wat je raakt en wat je gelooft. Bibel sharing, delen, iets waar Piet ons bekend mee maakte en wat toch moeilijk bleef. En er zijn voor de ander, doen wat gedaan moet worden. Zonder groot vertoon. Dat is de levensopdracht die we in onszelf en in verbondenheid met elkaar en met God meedragen. Dat is de kern van ons bestaan.

Het geldt voor heel de gemeenschap maar ook voor ieder voor zich: allen zijn we geroepen en gezonden om met elkaar hier handen en voeten aan te geven. Zo zijn we samen kerk. En Piet, zo ben je 17 jaar met onze gemeenschap meegegaan. Vandaag roepen we dat in herinnering.
Dank je wel daarvoor.

Lied – vervolgcoupletten bij het Zonnelied

5

Wees geprezen, o Heer, om uw schepsel Piet Pastore

Hoe hij ons met zijn daden heeft verblijdt.

Die ons nu gaat verlaten; in gedachten bij ons blijft.

Jammer dat we hier zijn woord niet meer gaan horen.

6

Wees geloofd, onze Heer, om uw zuster Wilma Em.,

Om wat zij in en voor onze parochie heeft gedaan.

Dat zij in uw naam, op haar nieuwe plek in Ell,

Velen met haar vuur steeds mag bijstaan.

Korte toespraak door de vicevoorzitter –  woord gericht aan Piet

Beste parochianen,

Vandaag is het een bijzondere zondag… U heeft het al kunnen horen aan de toespraken van pastoor Rob, van Elly en van Meindert.

Deze zondag staat in het teken van afscheid.  Het afscheid van pastoor Piet, parochie-assistente Wilma en parochiecentrum-medewerkster Annelies.

Helaas kan Annelies niet aanwezig zijn in verband met haar vakantie, maar van haar nemen we afscheid tijdens de Parochie Jaarvergadering op woensdag 29 september.

Op zo’n mooie dag als vandaag moeten we natuurlijk blij zijn, dat we samen hier bij elkaar zijn, maar afscheid nemen is nooit leuk.

Pastoor Piet, bijna 18 jaar bent U bij ons pastoor geweest en we hebben U leren kennen als een bevlogen priester, met ruimte voor andere opvattingen in liturgie, uitvaarten en huwelijken maar vooral als een mens tussen de mensen.

Met weemoed hebben we U naar Oosterbeek zien vertrekken, een grote leegte achterlatend. Het was een rare, moeilijke tijd. Alles kwam zo’n beetje tegelijk.

Na enige tijd echter hebben we een nieuwe pastoor gekregen, pastoor Rob, die inmiddels al bijna een jaar in ons midden is en zich ook bij ons thuis voelt en wij zijn ook blij met hem.

Pastoor Piet,

Mij is verteld, dat ik niet te lang mag praten, dus wil ik U namens het Kerkbestuur, de Pastoraatgroep en alle parochianen heel hartelijk bedanken voor al Uw werk dat U heeft verzet voor onze parochie en de ruimte die U onze gemeenschap geboden heeft.

Het is ook Uw uitdrukkelijke wens om de geldelijke cadeaus die U krijgt te besteden aan de parochie.

Daarom staat achter in de kerk een postbus, waar parochianen hun kaart met eventuele inhoud in kunnen deponeren.  Tevens is het ook mogelijk om eventueel geld over te maken op de rekening van de parochie, onder vermelding van “afscheid pastoor”.

Wij zorgen er natuurlijk voor dat alle kaarten bij U terecht komen.

Maar we laten U natuurlijk niet met lege handen naar Oosterbeek gaan. U heeft gezien dat Hans Hermans flink wat foto’s gemaakt heeft. Al die foto’s zullen verwerkt worden in een mooi boekwerk, eventueel aangevuld met anekdotes van parochianen. Mag dat een blijvende herinnering zijn aan deze bijzondere dag!

U heeft aangegeven, dat U nu na deze viering even wilt gaan rusten in uw voormalige pastorie en dat U daarna nog van enkele parochianen persoonlijk afscheid wilt nemen. Daarin komen we U natuurlijk graag tegemoet.

Van hieruit nogmaals hartelijk dank en wij allemaal wensen U nog gezegende jaren toe.

En natuurlijk hoort er alvast een cadeautje bij, want het schijnt dat u ook van lekkers houdt. (aanbieden cadeau, applaus)


Tekst namens Piet bij zijn afscheid

Beste mensen,

Fons is  mijn naam. Ik woonde destijds in Afrika 6 km van Piet af. Nu woon ik in Arnhem, 3 km van Piet vandaan. Tussen ons is een vriendschap ontstaan.

Piet wil jullie ten afscheid iets zeggen. In zijn eentje is dat lastig voor te bereiden, omdat zijn korte-termijn geheugen hem in de steek laat, en lezen en schrijven niet meer zo goed gaat. Hij is akkoord dat hij niet zelf spreekt. En hij is ook akkoord dat ik jullie vertel hoe we samen zijn afscheidsverhaal hebben opgesteld.

Dat ging zo: we hebben een paar gesprekken gevoerd over zijn werk in de parochie. Dat ging over waar zijn werk uit bestond, hoe de samenwerking was, wat voor hem fijn was en betekenisvol, wat voor zijn gevoel goed ging, en wat voor zijn gevoel beter kon. Daaruit hebben we samen een paar onderwerpen gehaald waarvan hij aangaf dat die voor hem belangrijk zijn.

Hij kan zich niet goed herinneren wat we in elk vorig gesprek bespraken. Maar de herinneringen aan zijn werk in de parochie zijn stevig in zijn lange-termijn geheugen opgeslagen. Dus ondanks dat we niet echt verder konden gaan met wat we eergisteren of gisteren hadden besproken, kon Piet heel goed telkens opnieuw de lange-termijn herinneringen onder woorden brengen. Daardoor kreeg ik in die gesprekken steeds meer nuances in zijn verhaal. En ik kreeg ook feedback of ik het goed had opgeschreven.

Welnu, dit is het resultaat.

Sittard, 4 september 2021.

 

Beste parochianen, (woord van Piet Verhagen, uitgesproken door Fons)

 

in mijn afscheidsbrief van januari van dit jaar schreef ik hoezeer ik me in deze parochie thuis heb gevoeld en verbonden heb gevoeld met jullie. We konden voor elkaar openstaan en voor elkaar waardering opbrengen.

Wat hebben we in die jaren bereikt?

Daarvoor wil ik eerst terugkijken naar Afrika. Ik kwam daar als vreemdeling. Ik luisterde en zij luisterden. Ik probeerde de kerk voor hen te laten zijn zoals past bij mensen die hun naasten liefhebben en die in Jezus, de zoon van God geloven. Op een andere manier gezegd: ik probeerde Jezus voor hen te laten leven. Voor hen te laten leven in hun dagelijks leven. Hun dagelijks leven is anders dan hier. En daardoor weet ik niet goed of datgene wat ik wilde, wel bij hen paste. Ik vond het niet gemakkelijk te accepteren dat ik veel van Afrika niet kon vatten, niet kon begrijpen. Misschien had ik nog béter kunnen luisteren. Ik heb in Afrika ook mijzelf iets beter leren kennen.

Terug naar Sittard.

Ook hier in Sittard heb ik geluisterd naar jullie en jullie naar mij. Ik heb geprobeerd pastoor te zijn zoals ik denk dat pastoor-zijn zou moeten gaan. Net als in Afrika heb ik geprobeerd de kerk voor jullie, eigenlijk voor ons, te laten zijn zoals past bij mensen die hun naasten liefhebben en die in Jezus geloven. En net als in Afrika: ik probeerde Jezus voor ons levend te maken. Ik begrijp Nederland beter dan Afrika. Maar in Nederland zijn meer regels dan in Afrika. Jullie zullen misschien zeggen: Piet was niet een pastoor van regels. Maar dat is niet de essentie. De essentie is wél dat ik niet wilde dat regels in de weg zaten van het geloof van jullie in Jezus, of dat regels in de weg zaten van naastenliefde. Want dát is voor mij de kern geweest: Jezus voor ons levend maken, door je naasten lief te hebben en door je geloof in Jezus.

Heb ik bereikt wat ik hoopte? Wel, ook hier in Sittard heb ik vaak het gevoel gehad dat ik nog béter had kunnen luisteren. Anders gezegd: ik wist voor mijn gevoel eigenlijk niet zoveel af van jullie dagelijks leven. Ik ken mensen die Jezus hebben laten leven zoals zij dachten dat het goed was. Maar ik hoop dat er veel meer mensen gelukkig waren met de wijze van geloof beleven dan die waarvan ik het wist. Wat ik ook weet is dat mensen het waardeerden wanneer ik daarin iets voor hen betekende.

Nu ben ik al een tijdje weg. Mijn vertrek was enerzijds vanwege mijn leeftijd, en anderzijds vanwege mijn ziekte. Die ziekte brengt met zich mee dat ik vergeet, dat ik moeilijk loop, dat ik niet kan lezen, en nauwelijks nog kan schrijven, en nog zo wat.

Maar wat ik niet kan vergeten is dat ik jullie pastoor was, en dat jullie parochie ook míjn parochie was. Dat is voor mij van grote betekenis, van emotionele betekenis. En nú zit ik hier te midden van voor mij vertrouwde mensen in ‘n voor mij vertrouwde kerk. Dit afscheid hier en nu in Sittard is voor mij een afspiegeling van de betekenis - voor mij en voor jullie -, van ons samen optrekken over de afgelopen jaren. En voor al die fijne jaren zeg ik van harte: dank jullie wel.

Vaarwel, en God zegene ons.


Korte toespraak door de vicevoorzitter – gericht aan Wilma

 

Beste Wilma,

Ook van jou moeten we helaas afscheid nemen.

Van jou weet ik even niet hoelang je al betrokken bent bij deze parochie, maar dat zijn gegarandeerd heel wat jaren…..

We hebben jou ook ervaren als een gedreven parochie-assistente, ook als je even in de lappenmand was.

Je hebt je altijd meer willen bekwamen in het parochiewerk, vandaar dat je daarom de Kairos-opleiding hebt gevolgd.

Heel wat jaren ben je actief geweest in de Vormselwerkgroep, heb je pastoor geassisteerd bij uitvaartdiensten.

Op het parochiecentrum was je vaak te vinden als ondersteunster of vervangster van Annelies.

In het Kerkbestuur waren we heel blij, dat je als lid van het Kerkbestuur de huishoudelijke taken op je nam.

En…. laten we vooral niet vergeten, dat je vele jaren met je vader en moeder de herbergmaaltijd hebt verzorgd. Geen wonder dat je een jaar de vrijwilligster van het jaar in Sittard bent geworden. Heel bijzonder met een artikel en foto in de krant.

Ik heb me ook laten vertellen dat je de regelaarster was van de vakanties van pastoor Piet en dat je ook veel persoonlijke dingen voor hem regelde.

En…ondanks dat je niet altijd de ruimte kreeg om al je ambities waar te maken, bleef je altijd gemotiveerd om een bijdrage te leveren.

Dat siert je.

We hebben gehoord dat je in Ell al behoorlijk actief bent. (komende zondag H.Communiemis?)

Ze zullen beslist wel blij zijn met je.

Des te meer missen we je nu al en daarom ook voor jou heel veel dank namens het Kerkbestuur en de Pastoraatgroep voor al je werk en inzet.

Tzt. Nodigen we jou en Annelies uit voor een gezellig etentje met het Kerkbestuur en de Pastoraatgroep..

Maar voor nu alvast een bloemetje voor in je nieuwe huis.

 

naar de vorige pagina ...